Post by Steve on Apr 24, 2010 5:00:04 GMT 1
Today I downloaded Snakes & Ladders and I love it! This is always something that I look forward to: the track by track. Bertolf has given us a background to each of the songs onSnakes & Ladders. Again, I am hoping someone will translate it for us. If I have to do it, then you'll have to live with the result! 
De plaat is nog niet uit, maar toch alvast even wat informatie per liedje!
Snakes & Ladders, Track by Track.
1. Cut me loose
Geschreven in de periode dat ik in Amsterdam woonde, ergens in 2005, en daarmee een van de oudste liedjes van de plaat. Begon als een oefening om alle trucs die ik eerder gebruikt had in liedjes bewust te vermijden. Om telkens een andere oplossing te zoeken dan ik normaal gesproken zou doen. Al ware het een co-write met m’n alter-ego.
Het geweldig mooie strijkersarrangement is van de hand van de Engelse Jon Cotton. Ik ben erg fan van de plaat “Passing Stranger” van Scott Matthews, met name van de prachtige strijkers die erop staan. Ik heb Jon Cotton op MySpace als vriend toegevoegd, met het bijschrift dat ik z’n werk op “Passing Stranger” zo mooi vond. Vervolgens kreeg ik een bericht terug waarin stond dat hij m’n liedjes erg goed vond, en dat hij graag met me zou samenwerken.
Tekstueel handelt het liedje over bewustwording, het verlies van onschuld en naïviteit, en emotionele groei.
2. Two in a Million
De eerste single van deze plaat. Geschreven samen in Londen, 2009 met Jez Ashurst, de man waarmee ik op het vorige album onder andere ook “Mr. Light” schreef. Waar het over gaat behoeft geen verdere toelichting. A perfect twist of fate. Ladder.
3. Sound of a Heartbreak
Geschreven in London, 2009, met Jez Ashurst. Terugkerend thema op deze plaat is het keren van het lot, zowel goede als ten kwade. In dit liedje gaat over iemand die nog nooit echte ellende heeft meegemaakt, die het altijd voor de wind ging, veilig leefde, maar nu moet leren omgaan met grote tegenslag. “How does it feel?”. Snake.
4. When the rain starts
Als het misgaat, wie zullen dan nog je vrienden zijn. Zouden mensen nog kunnen kennen van The Junes. Ook Snake.
5. Say Something.
Geschreven samen met de ex-gitarist van mijn band: Diederik Nomden, de man die meewerkte aan Johans Pergola en daardoor in mijn ogen voor het leven een held. Ik had grote delen van de akkoorden en melodie al klaar, maar was nog niet tevreden. Het liedje was aanvankelijk nogal langzaam. Het was Diederiks idee om het tempo op te schroeven en het de achtsten-feel te geven. Daarna hebben we samen de tekst en het arrangement gemaakt. Het gaat over de neiging van vrouwen om in een relatie niet direct te vertellen wat er aan de hand is. “Wat is er?” “Niks..”. “Jawel, ik zie het toch, zeg dan!”. “Nee, echt niks…”. Dat principe.
6. Emperor’s New Clothes
Dit liedje gaat over elkaar napratende mensen die muziek behandelen alsof het mode is. En nog wel meer van die dingen waar ik me aan erger. De brug heb ik bedacht nadat ik in de bandbus op weg naar huis, in een ietwat beschonken toestand, de vergelijking tussen muziek en bestek eigenlijk behoorlijk mank vond gaan.
7. My Loneliness
Geschreven in januari 2009. Wederom met een prachtig strijkersarrangement van Jon Cotton. Gaat over mijn neiging mezelf te isoleren. Ik kan nogal obsessief met dingen bezig zijn en daardoor kan ik heel lang binnen blijven zonder iemand te zien of te spreken. Ik wil dat, maar word er tegelijkertijd soms erg ongelukkig van.
8. Say no to this
Eerste liedje dat ik na Patty Lane schreef en eigenlijk het vervolg erop. Ging het eerste liedje nog over per se niet verliefd willen worden, in dit liedje kom ik erachter dat er geen ontsnappen meer aan is.
9. Patty Lane
Geschreven in januari 2009, kortste liedje van de plaat, maar wel één van m’n favorieten. Begon eigenlijk als instrumentaal liedje in open D-stemming en ik heb er later een tekst op geschreven. Patty Lane is de bijnaam van een meisje dat Beatle-fan is, op wie ik in de tijd wanhopig probeerde niet verliefd te worden.
10. Snakes & Ladders
Titelnummer van het album, geschreven met Jez. Snakes & Ladders is een bordspel, waarbij je soms op een ladder terecht komt en een eind vooruit mag, en soms op een slang waardoor je weer een aantal hokjes terug moet. Dit slaat op het terugkerende thema van de plaat: het keren van het lot, ten goede of ten kwade.
Het leuke van deze tekst is dat hij voor velerlei interpretaties vatbaar is. Ten tijde van het schrijven van dit liedje was de bankencrisis net in alle hevigheid losgebarsten, dus er zit een aantal referenties daaraan in. Maar het liedje zou ook over een relatie kunnen gaan. Of over het leven en de mensheid: hoe kunnen we ooit vooruit, hoe wordt het ooit beter, als het toch allemaal een kwestie is van opstaan en weer vallen.
11. Irisscan
Geschreven met Gordon Groothedde. Over de moeite die het kan kosten om iemands vertrouwen te winnen. Of over mijn ongemakkelijke gevoel op vliegvelden.
12. Fortune Changes Overnight
Wederom geschreven met Jez Ashurst in Londen. Ditmaal is het lot de hoofdpersoon gunstig gezind. Slaat ook erg op mezelf; het jaar 2009 was het jaar van m’n doorbraak, van dingen meemaken die ik nooit dacht mee te maken. Als ik kijk hoe somber ik was, kan ik met recht zingen: “They never told you there’d be days like these”.
Als ik met Jez ga schrijven doe ik dat meestal een dag of vier. Dit liedje is geschreven op de laatste dag en moest snel af omdat ik ‘s middags het vliegtuig terug moest halen. Maar soms levert dat een prettige druk op, omdat je snel beslissingen moet nemen, en wat goed is komt snel.
13. So Much Stronger
Dit liedje speelden we in de clubshow in de tijd dat ik in de band van Ilse DeLange speelde. Ilse is ook zo vriendelijk geweest om backing vocals te zingen. Erg trots op dat ze meedoet! Als dit voor iemand, ergens, ooit een hart onder de riem mag zijn, is het schrijven ervan de moeite waard geweest.
14. Simply amazing
Ik kan er niks aan doen, maar als ik verliefd ben, moet ik daar liedjes over schrijven. Het is erg eng zo’n kwetsbaar liedje de wereld in te smijten omdat elke cynicus er korte metten mee zou kunnen maken. Of zoals Ron Sexsmith het ooit zong: “It came unarmed, they’ve all got knifes, how can this song survive?”
Verraadt tevens mijn liefde voor Ierse muziek zoals gemaakt door Paul Brady en Andy Irvine. Met een snufje James Taylor.
De plaat is nog niet uit, maar toch alvast even wat informatie per liedje!
Snakes & Ladders, Track by Track.
1. Cut me loose
Geschreven in de periode dat ik in Amsterdam woonde, ergens in 2005, en daarmee een van de oudste liedjes van de plaat. Begon als een oefening om alle trucs die ik eerder gebruikt had in liedjes bewust te vermijden. Om telkens een andere oplossing te zoeken dan ik normaal gesproken zou doen. Al ware het een co-write met m’n alter-ego.
Het geweldig mooie strijkersarrangement is van de hand van de Engelse Jon Cotton. Ik ben erg fan van de plaat “Passing Stranger” van Scott Matthews, met name van de prachtige strijkers die erop staan. Ik heb Jon Cotton op MySpace als vriend toegevoegd, met het bijschrift dat ik z’n werk op “Passing Stranger” zo mooi vond. Vervolgens kreeg ik een bericht terug waarin stond dat hij m’n liedjes erg goed vond, en dat hij graag met me zou samenwerken.
Tekstueel handelt het liedje over bewustwording, het verlies van onschuld en naïviteit, en emotionele groei.
2. Two in a Million
De eerste single van deze plaat. Geschreven samen in Londen, 2009 met Jez Ashurst, de man waarmee ik op het vorige album onder andere ook “Mr. Light” schreef. Waar het over gaat behoeft geen verdere toelichting. A perfect twist of fate. Ladder.
3. Sound of a Heartbreak
Geschreven in London, 2009, met Jez Ashurst. Terugkerend thema op deze plaat is het keren van het lot, zowel goede als ten kwade. In dit liedje gaat over iemand die nog nooit echte ellende heeft meegemaakt, die het altijd voor de wind ging, veilig leefde, maar nu moet leren omgaan met grote tegenslag. “How does it feel?”. Snake.
4. When the rain starts
Als het misgaat, wie zullen dan nog je vrienden zijn. Zouden mensen nog kunnen kennen van The Junes. Ook Snake.
5. Say Something.
Geschreven samen met de ex-gitarist van mijn band: Diederik Nomden, de man die meewerkte aan Johans Pergola en daardoor in mijn ogen voor het leven een held. Ik had grote delen van de akkoorden en melodie al klaar, maar was nog niet tevreden. Het liedje was aanvankelijk nogal langzaam. Het was Diederiks idee om het tempo op te schroeven en het de achtsten-feel te geven. Daarna hebben we samen de tekst en het arrangement gemaakt. Het gaat over de neiging van vrouwen om in een relatie niet direct te vertellen wat er aan de hand is. “Wat is er?” “Niks..”. “Jawel, ik zie het toch, zeg dan!”. “Nee, echt niks…”. Dat principe.
6. Emperor’s New Clothes
Dit liedje gaat over elkaar napratende mensen die muziek behandelen alsof het mode is. En nog wel meer van die dingen waar ik me aan erger. De brug heb ik bedacht nadat ik in de bandbus op weg naar huis, in een ietwat beschonken toestand, de vergelijking tussen muziek en bestek eigenlijk behoorlijk mank vond gaan.
7. My Loneliness
Geschreven in januari 2009. Wederom met een prachtig strijkersarrangement van Jon Cotton. Gaat over mijn neiging mezelf te isoleren. Ik kan nogal obsessief met dingen bezig zijn en daardoor kan ik heel lang binnen blijven zonder iemand te zien of te spreken. Ik wil dat, maar word er tegelijkertijd soms erg ongelukkig van.
8. Say no to this
Eerste liedje dat ik na Patty Lane schreef en eigenlijk het vervolg erop. Ging het eerste liedje nog over per se niet verliefd willen worden, in dit liedje kom ik erachter dat er geen ontsnappen meer aan is.
9. Patty Lane
Geschreven in januari 2009, kortste liedje van de plaat, maar wel één van m’n favorieten. Begon eigenlijk als instrumentaal liedje in open D-stemming en ik heb er later een tekst op geschreven. Patty Lane is de bijnaam van een meisje dat Beatle-fan is, op wie ik in de tijd wanhopig probeerde niet verliefd te worden.
10. Snakes & Ladders
Titelnummer van het album, geschreven met Jez. Snakes & Ladders is een bordspel, waarbij je soms op een ladder terecht komt en een eind vooruit mag, en soms op een slang waardoor je weer een aantal hokjes terug moet. Dit slaat op het terugkerende thema van de plaat: het keren van het lot, ten goede of ten kwade.
Het leuke van deze tekst is dat hij voor velerlei interpretaties vatbaar is. Ten tijde van het schrijven van dit liedje was de bankencrisis net in alle hevigheid losgebarsten, dus er zit een aantal referenties daaraan in. Maar het liedje zou ook over een relatie kunnen gaan. Of over het leven en de mensheid: hoe kunnen we ooit vooruit, hoe wordt het ooit beter, als het toch allemaal een kwestie is van opstaan en weer vallen.
11. Irisscan
Geschreven met Gordon Groothedde. Over de moeite die het kan kosten om iemands vertrouwen te winnen. Of over mijn ongemakkelijke gevoel op vliegvelden.
12. Fortune Changes Overnight
Wederom geschreven met Jez Ashurst in Londen. Ditmaal is het lot de hoofdpersoon gunstig gezind. Slaat ook erg op mezelf; het jaar 2009 was het jaar van m’n doorbraak, van dingen meemaken die ik nooit dacht mee te maken. Als ik kijk hoe somber ik was, kan ik met recht zingen: “They never told you there’d be days like these”.
Als ik met Jez ga schrijven doe ik dat meestal een dag of vier. Dit liedje is geschreven op de laatste dag en moest snel af omdat ik ‘s middags het vliegtuig terug moest halen. Maar soms levert dat een prettige druk op, omdat je snel beslissingen moet nemen, en wat goed is komt snel.
13. So Much Stronger
Dit liedje speelden we in de clubshow in de tijd dat ik in de band van Ilse DeLange speelde. Ilse is ook zo vriendelijk geweest om backing vocals te zingen. Erg trots op dat ze meedoet! Als dit voor iemand, ergens, ooit een hart onder de riem mag zijn, is het schrijven ervan de moeite waard geweest.
14. Simply amazing
Ik kan er niks aan doen, maar als ik verliefd ben, moet ik daar liedjes over schrijven. Het is erg eng zo’n kwetsbaar liedje de wereld in te smijten omdat elke cynicus er korte metten mee zou kunnen maken. Of zoals Ron Sexsmith het ooit zong: “It came unarmed, they’ve all got knifes, how can this song survive?”
Verraadt tevens mijn liefde voor Ierse muziek zoals gemaakt door Paul Brady en Andy Irvine. Met een snufje James Taylor.