BERTOLF - Track by Track

[Steve]

I thought that I would go through and post the remarks made by Bertolf for each of the tracks on the album, starting with "Victory March" (the comments by Bertolf are from SoundCloud soundcloud.com/bertolf)

01. Victory March

‘Geschreven met mijn drummer, Bauke Bakker. Ik had afgesproken een avond met hem te schrijven en we hadden al een liedje in de basis gemaakt. Toen werd Bauke gebeld, en liep even naar buiten. Ik liep al een tijdje met een harp-achtige tokkeltje rond, dat me interesseerde omdat ik er eigenlijk nog nooit een liedje mee had gehoord. Toen bedacht ik de akkoorden en zanglijn voor het couplet. Bauke kwam terug de ruimte in en bedacht die coole snare partij. Dat gaf me het gevoel van een overwinningsmars. Tekstueel handelt het over dat ik de laatste jaren het gevoel heb dat een hoop oorlogen in mezelf eindelijk zijn overwonnen.’
Leuk om te vertellen: het nummer begint met de hartslag van m'n kind, die ik heb opgenomen op m'n telefoon tijdens een controle, en nog in de mastering aan de song heb toegevoegd.

[Steve]

02. Burning Bushes

Ik wilde graag een song maken die van begin tot eind meerstemmig was. Dat had ik nog nooit gedaan. Als 'solo'-artiest wordt er toch min of meer van je verwacht dat je de coupletten alleen zingt, en eventuele andere stemmen zich pas in het refrein melden. Maar daar wilde ik juist mee breken. Ik ben de laatste tijd heel erg fan van de plaat Manassas van Stephen Stills & Chris Hillman en ik denk dat ik daar de mosterd een beetje vandaan heb gehaald. Tekstueel gaat het over angst. Over jezelf proberen te verschuilen, niet meedoen aan het leven, toeschouwer te zijn. Angst voor de dood, angst voor nare dingen, je kop in het zand steken. Maar tegelijkertijd stelt het de vraag: kijk nou eens naar jezelf, naar alles waar je bang voor was? Eigenlijk is zoveel daarvan niet uitgekomen. Het gaat best goed met je. Maar het gaat ook over de angst om op het podium te staan. Mijn worsteling met het ‘artiest-zijn’. Dat ik me eigenlijk ongemakkelijk voel bij het idee dat er mensen naar me kijken. Maar dat ik er tegelijkertijd op kick. Dat schizofrene.
Gezongen door mij, Bauke Bakker en Diederik Nomden. Echt ouderwets met z’n 3-en tegelijk ingezongen.

Verder:
Bertolf: gitaar
Gertjan van der Weerd: Toetsen
Harm van Sleen: Pedal Steel
Sebas van Olst: bas
Bauke Bakker, drums

[Steve]

03. Ghost

Deze song gaat over jezelf van een paar jaar geleden niet meer herkennen. Je niet meer kunnen voorstellen dat jij dat was. De song komt voort uit een redelijk absurd idee: alsof er in je hoofd een soort democratie is, met meerdere partijen, en dat je om de zoveel jaar door een ander kabinet wordt bestuurd, dat een heel andere mening heeft en andere beslissingen neemt dan je vroegere ik. Ook deze song gaat weer over controle. Ik neem controle bij deze plaat. Ik ben verantwoordelijk. Als het misgaat, is het mijn schuld, maar we doen het precies zoals ik dat wil.‘

Gitaren, zang, percussie: Bertolf
Gitaar, percussie: Bas Wilberink
Toetsen: Gertjan van der Weerd
Bas: Sebas van Olst
Drums, zang, percussie: Bauke Bakker

[Steve]

04. Wall

Zo’n liedje dat zichzelf schreef, woorden en muziek tegelijk. Ik hoefde alleen maar op te schrijven wat ik zong. Dat zijn de magische momenten. Ze komen niet vaak voor, maar de liedjes die zo ontstaan, zijn me vaak het meeste waard. De week ervoor had ik met Ilse DeLange in het Gelredome gespeeld. In november had ik een pedal steel gekocht, om eens te kijken wat ik daarmee kon. In januari kreeg ik een DM van Ilse op twitter: “Hoe ver ben je met de pedal steel. Ik vraag het niet zomaar: ik speel in maart in het Gelredome”. Daar had ik natuurlijk wel oren naar, en toen ben ik als een gek gaan studeren op dat ding. Na afloop van het concert was ik heel trots dat alles goed was gegaan. Ik mocht ook 2 liedjes zingen; al met al een behoorlijk spannende avond. Op de terugweg las ik dat een aantal Ilse-fans mijn zang helemaal niks vonden en hoeveel mensen bier waren gaan halen tijdens mijn liedjes. Toen raakte ik een beetje in de put. Ik was gefrustreerd dat ik het als muzikant naar mijn idee goed had gedaan, maar dat je toch zoveel shit over jezelf moet lezen. Waarom doe ik het nog? Moet ik niet stoppen? Mensen vinden het toch niet tof. Uit dat gevoel ‘ik stop ermee’ is dit liedje ontstaan.’

[Steve]

05. Mary

‘Dit liedje is eigenlijk nauwelijks geschreven. Het was er in de tijd dat het duurt om er naar te luisteren. En ik heb ook totaal geen moeite gedaan om poëtisch te zijn. Het liedje was voor mij in eerste instantie bedoeld voor privé-gebruik, vond het genânt om het anderen te laten horen. De moeder van mijn vrouw is een aantal jaren geleden overleden, en ik heb haar nooit gekend. Ik was alleen thuis op een avond en keek naar haar foto. En toen kwam dit lied, waar ik haar postuum om haar dochters hand vraag. Muzikaal is het een heel simpel liedje in de stijl van muziek die ik veel in m’n ouderlijk huis hoorde, Doc Watson of de solo-plaat Church Street Blues van Tony Rice.’

[Steve]

06. Here I Am

‘Toen ik met Frans Hagenaars begon te praten over het samen maken van deze plaat, was zijn grootste kritiek op mijn vorige platen: “Na afloop van het luisteren, heb ik nog steeds geen idee wie jij bent”. Dat bracht me op het idee om heel letterlijk en autobiografisch en eerlijk over mezelf te schrijven. Zo van: dit ben ik, niet meer en niet minder, dit is waar ik vandaan kom, en dit is wat ik doe. Ik schreef deze song een dag nadat ik een documentaire over Bridge over Troubled Water van Simon & Garfunkel had gezien. Daarop staat het liedje The only living boy in New York dat ik prachtig vind. Daarin zit ook de zin “Here I Am”.’

Bertolf-guitars, vocal
Bauke Bakker: drums, percussion, vocal
Gertjan van der Weerd: Harmonium, synth.
Sebas van Olst: bass
Harm van Sleen: pedal steel
Morris Kliphuis: Horn

[Steve]

07. Om Hare Om

‘Mijn ode aan George Harrison. Ik vind Indiase muziek prachtig, en dat komt door St. George. In de tekst probeer ik religieuze en wetenschappelijke ideeën bij elkaar te brengen. In de quantummechanica (voor zover ik die begrijp) zijn alle dingen tegelijkertijd op verschillende plaatsen. En is de werkelijkheid het scenario waarnaar jij kiest te kijken. Verder las ik dat uit onderzoek bleek dat het gevoel van een mens, de moleculaire structuur van water kan beïnvloeden. Daaruit blijkt voor mij heel erg dat de werkelijkheid maar net is hoe jij er naar wilt kijken.‘

[Steve]

08. The Madness of Today

Deze song gaat over hoe in de media, politiek maar ook in de muziekindustrie wordt geleefd naar de waan van de dag. Er is weinig ruimte voor diepgang, een echte inhoudelijke discussie of historische duiding. Er is weinig tijd, alles moet snel en in one-liners. Ik vind dat we in een hele opportunistische wereld leven. Alles wat nieuws is wordt met beide handen aangegrepen, maar is morgen weer vergeten. Alles is zo vluchtig, ook muziek. Er is zoveel, dat de hype van vandaag volgende week wordt verdrongen door een nieuwe. Eigenlijk leven we in een grote stock-exchange.

Geschreven met Justin Billinger.

Bertolf-stem, gitaren
Bauke Bakker: drums, percussie, stem
Bas Wilberink: stem
Gertjan van der Weerd: Wurly
Sebas van Olst: bas

[Steve]

09. Credo

‘Deze song is mijn geloofsbrief voor de plaat. De tekst gaat over hoe ik op dit moment tegen muziek maken aankijk. Soms werd over een liedje gezegd: ‘Nee, dit is niet “Bertolf”.’ Alsof zij beter wisten wie ik ben. Toen kwam bij mij het besef: alleen ik kan bepalen wie ik ben. Ik moet m’n eigen mening beter leren waarderen, en daar meer naar luisteren, op m’n eigen gut feeling durven af te gaan. Ik las laatst een uitspraak van Cruijff: “Je kunt beter ten onder gaan met je eigen visie, dan met de visie van een ander”. Dat dus. Daar gaat dit lied over.‘

[Steve]

10. I Know It Will Pass

In mijn hoofd is dit een Ron Sexsmith-liedje. Ik ben groot fan van hem. Ik las in een beschrijving over zijn teksten en muziek eens de term: “Hard found optimism”. En voor mij dekt dat heel erg de lading. Je hoort dat het optimisme, dat vaak in z’n liedjes zit, heel erg nodig is. Maar dat er wel iets aan de hand is, dat er iets mis is, en dat het moeite kost om optimistisch te zijn. De song Former Glory van Sexsmith heeft voor mij in moeilijke tijden veel betekend. Ik wilde een soortgelijk nummer schrijven. De zin: ”I’ve felt this bad before and I know it will pass” had ik al heel lang, maar ik ben er eindelijk in geslaagd een song van te maken.’

[Steve]

11. Other People

Toen ik begon met deze plaat, vond ik het heel moeilijk om te bedenken waar ik in godsnaam over moest schrijven. Aanvankelijk dacht ik een heel vrolijke plaat te maken. In mijn persoonlijke leven en in de liefde gaat alles namelijk best lekker. Na een aantal niks-aan-de-hand-liedjes besloot ik dat vrolijkheid me niet stond. Ik zag de Classic Albums documentaire over Dark Side of the Moon van Pink Floyd, en daarin vertelt Roger Waters hoe die plaat het begin was van het schrijven over andere mensen. Dat was de directe aanleiding voor dit lied: het idee dat mijn wereld zoveel groter is geworden de laatste jaren. Dat ik meer meevoel met andere mensen. Dat ik minder alleen mij ben, maar me onderdeel voel van een groter geheel. Eerder ontleende ik mijn eigenwaarde vaak aan andere mensen. Ik voelde me meer of minder. Tegenwoordig voel ik me vaak hetzelfde als andere mensen.

[Steve]

12. English Roses

Dit liedje is een ode aan mijn Opa Lentink. Van hem komt het muzikale gen in mijn familie. Hij zong 60 jaar in mannenkoor D.E.V uit Kampen. Als kleine jongen ging ik vaak mee naar kerstuitvoeringen. Ik vond dat zo geweldig mooi, zo'n groot meerstemmig mannenkoor met die galm van een grote kerk. Daarom wilde ik al heel lang een koorstuk schrijven. Dit liedje heb ik eigenlijk in de basis gemaakt in 2005, maar voor deze plaat kreeg ik het idee om het te arrangeren als een mannenkoor.

We hebben dit liedje zaterdag 3 december opgenomen in een kerk (Kluizenarij Onze Lieve Vrouwe van de Besloten Tuin) in Warfhuizen. Jesse Beuker (o.a. In A Cabin With) had via zijn broer, broeder Hugo, gezorgd dat wij hier konden opnemen. Het koor bestaat uit: 6 baritons (Dick Lentink, Norman Kapoyos, Dirk Schreuders, Sebas van Olst, Berry Selles, Wouter Rentema) 6 tenoren (Bauke Bakker, Arthur Adam, Bas Wilberink, Geert Leurink, Albert en Christiaan Verbeek) en 7 bassen (Victor Heisterkamp, Rutger Renden, Koen-Willem Toering, Ernst Groenenberg, Ed Struijlaart, Henk en Gertjan van de Weerd). Het geheel werd uitstekend gedirigeerd door Berry Vink (via Twitter geregeld)!