Post by Steve on May 4, 2009 4:53:50 GMT 1
Here is what Bertolf says in Dutch about the songs that are on FOR LIFE. I have tried to translate most of it using online tools, but some of the text didn't translate properly. Can anybody help? (maybe doing one song at at time?).
1. Back of her head. Geschreven in 2006, overdag op een doordeweekse dag. Het 19-jarige broertje van een goede vriendin van me was overleden, en het liedje gaat over het machteloze gevoel wat ik had ten opzichte van haar. Je wilt zo graag troost bieden, maar dat is onmogelijk. Je kunt niet zeggen: het komt wel goed, tijd heelt de wonden wel, want dit is iets wat nooit meer over gaat, en wat altijd zal blijven steken. Het enige wat je in dat geval kunt doen is er zijn, en luisteren. Ik herinner me dat ik graag een uptempo liedje wilde maken, met een catchy intro; ik luisterde in die tijd veel naar de plaat “Nashville” van Josh Rouse, dus ik denk dat het soort van intro daar ergens vandaan komt.
2. Another Day. November 2007. Toen ik met Guido Aalbers(waarmee ik ook samen de plaat heb geproduceerd) eind 2007 ging demo-en, heb ik hem een groot aantal liedjes/schetsjes laten horen, om te bepalen welke drie we gingen opnemen. Daar zaten een aantal ideeën tussen die af waren, maar ook nog een paar ruwe schetsen. Waaronder dus het liedje wat later “Another day” is geworden. Guido was gelijk gecharmeerd van het liedje, en zei “Ja, die!”. De tekst van het liedje was nog helemaal niet af. Sterker nog, de werktitel was in die fase nog: “Catherina Jones is out of here”. Ik heb toen een dag voordat we de studio ingingen de tekst heel snel geschreven. Deze gaat over een meisje dat ook liedjes schrijft, en het niet meer zo zag zitten allemaal, niet tevreden was over haar leven. Maar ik denk dat de tekst stiekem op een beetje op mezelf slaat: ik wilde in die tijd al heel graag een plaat maken, maar het schoot allemaal niet op. En dus is het een soort algemene oproep om je niet door de wereld te laten afleiden, maar heel eigenwijs je eigen ding te doen, en dingen aan te pakken.
3. Feel you. Het eerste ruwe idee stamt uit 2005 en dat kwam heel snel tot stand. Dan heb ik het over de intro’s, coupletten en het refrein. We zijn dit nummer ook met m’n oude bandje The Junes gaan doen, en toen kwamen we erachter dat het liedje nog een bridge nodig had. Die heb ik toen in 2006 geschreven, en ik vind het eigenlijk m’n mooiste brug ooit. We hebben het liedje toen ook gedemo’d, en het kreeg al veel goede reacties, al was het nog niet wat het kon zijn. Later heb ik met Bas Kennis van Blof verder geschaafd aan het het liedje. Hij heeft ook die mooie piano-delay-dingen verzonnen in het couplet. De tekst gaat wat mij betreft over God, de wens dat hij zou bestaan. Maar is ook te interpreteren als een tekst over de liefde, of over iemand die is overleden. Whatever you want.
4. All in the Letter: geschreven in Londen, Engeland, in januari 2008, met Jez Ashurst en Alex James. Grappig verhaal: ik dacht dat ik met Alex James van Blur zou gaan schrijven, en ik was daar natuurlijk behoorlijk gespannen over. Had zelfs z’n biografie gelezen, om een beetje meer te weten over die man. Het vliegtuig had die dag veel vertraging, en terwijl we nog aan de grond stonden op Schiphol kreeg ik een smsje van Alex: “Looking forward to writing with you, great stuff, blabla”. Dus ik terug: “I’m looking forward writing with YOU man! Great honour, blabla”. Krijg ik vervolgens weer van hem: “I’m not Alex James from Blur, if that’s what you thought..”. Ik dacht eerst nog aan een grap, of dat ie misschien de spanning er wat van af wilde halen. Maar eenmaal – veel te laat- in London aangekomen bleek het echt om een andere Alex James te gaan. Ook woonachtig in Londen, ook liedjesschrijver. Frappant. Liedje is stiekem geïnspireerd op “Pounding” van Doves, waarin de snare het hele liedje door op elke tel zit. Zo’n liedje wilde ik ook maken.
5. For Life. Eerste idee stamt al uit 2004. Tekst gaat over m’n ex, waarmee het uiteindelijk 3 keer aan en uit is geweest. Uiteindelijk dus uit. Zij was m’n eerste liefde, en het ging me nogal aan het hart dat het niet lukte. Het gaat over het willen geloven in langdurende liefde, nogal een thema op de plaat. Muzikaal wordt dit liedje nogal eens vergeleken met Keane, maar het grappige is dat het muzikaal eigenlijk geïnspireerd is op “You got the Music in you” van The New Radicals. Of tenminste, zoiets wilde ik schrijven. Het lijkt er totaal niet op! Zo gaat dat vaak: je probeert iets te maken, maar omdat je dat niet lukt, komt er totaal iets anders uit. We hebben dit liedje al opgenomen met The Junes, en het was zelfs onze Serious Talent plaat. De versie op het album is iets bondiger qua vorm, en heeft dat baslijntje in het couplet, wat eigenlijk ook al in m’n originele demo zat. Heb met Bas Kennis ook nog geprobeerd een nieuw refrein voor dit liedje te schrijven, maar uiteindelijk is het gewoon het oude refrein gebleven.
6. The Way I love you now: geschreven op een zondagmiddag in 2006, en stiekem m’n favoriete liedje op de plaat. Het gaat wederom over de vergangelijkheid van de liefde. Ik houd van de omkeringen in de akkoorden, de baslijn(heel erg geïnspireerd door de baslijn van Paul McCartney in Something…) en de mandoline-solo(geïnspireerd door Chris Thile). De vorm is een ouderwets ‘verse-model”. Het liedje heeft geen chorus, maar een ‘refrain”, één zin die aan het eind van elk verse terugkomt. Dit is een eigenlijk hele ouderwetse liedjesvorm die je veel hoort bij bijvoorbeeld Bob Dylan maar ook in eigenlijk alle oude jazz-standards.
7. Not bringing me down: 2005. gaat over dezelfde ex als “For Life”. Het was dus uit, en ik vertelde mezelf dat het geen pijn meer deed, terwijl je in het liedje heel duidelijk kunt horen dat ik er nog niet overheen was. Ik liet dit ruwe idee horen aan Sanne Hans(tegenwoordig beter bekend als Miss Montreal) en die vond dat het na de bridge nog een verdieping hoger kon, nog een extra stukje. Vond ik een goed idee, en toen heb ik dat heftige stuk erbij geschreven.
8. Monogamy (is on it’s way out). Ik was eens met m’n liedjes langsgeweest bij producers-duo Billinger en Marsman(zij schreven “So good to know you” van Gem), en zij vonden dat ik eens een liedje moest schrijven in de 3e persoon. Toen ik bij de chinees was, en wachtend op m’n bestelling de Story of Privé ofzo las, kwam ik langs een artikel over Liesbeth Kamerling. Ik vond dat altijd een heel leuk meisje, en haar verhaal dat in het liedje eigenlijk letterlijk wordt verteld, raakte me op een of andere manier. Dus dat werd m’n liedje in 3e persoon. Enige liedje op de plaat waarbij ik de tekst eerst heb geschreven en later pas de muziek.
9. Broken beyond repair. Ook één van m’n favoriete liedjes op de plaat. Eerste aanzet is geschreven toen ik in de Kinkerstraat in Amsterdam woonde in 2005. De brug heb ik samen geschreven met Buster Cottam, in Brighton, Engeland. Heb daar met hem ook een nieuw refrein geschreven, maar uiteindelijk gewoon het oude gehouden. Hadden dit liedje ook al met The Junes opgenomen, en daar was het refrein heel folky, en daardoor zakte het beetje in. Vind Bauke Bakker’s drumswerk in het refrein en in de bridge heel cool en inventief. Tekst gaat over verliezen van je jeugdige onschuld. Of zoiets, weet je wel.
10. Mr. Light. Ook samen geschreven met Jez Ashust en Alex James in Engeland. Ik was dus te laat in Londen, en toen ik in de studio aankwam, hadden de twee heren de tekst voor het refrein al min of meer geschreven. Originele laatste zin van het refrein was”She only needs somebody to show her what is Happiness” en dat heb ik veranderd in “Happening”. Daarna zijn we samen de muziek en de rest van de tekst gaan schrijven. Ben trots op het Lennon-esque +5 akkoord in het couplet. En de koortjes in het outro zijn natuurlijk een dikke knipoog naar ELO.
11. Don’t wanna lose you yet. Geschreven in april 2007 met R.D Fischer(hij zat er bij) in een week waarin allerlei schrijvers zich verzameld hadden op een schrijverskamp in Berg en Dal om liedjes te maken voor Hansen Tomas. Dit liedje kwam eigenlijk heel snel tot stand. Hansen vond ‘m te folky voor z’n eigen stijl, dus daarom heb ik er een Engelse tekst op geschreven en ‘m zelf opgenomen.
12. Home. Uit 2007. Doordat ik bij Ilse DeLange speelde, en dobro speelde op liedjes als “Tapdancing on a Highwire”(wat ik werkelijk een prachtig liedje vind!), ging ik zelf ook weer meer folky liedjes schrijven, iets wat ik met The Junes niet deed, omdat dat niet binnen onze stijl paste. De tekst gaat over iemand die z’n kicks haalt uit externe dingen, zoals drank, drugs, vrouwen, dat soort dingen, maar die op een gegeven moment rust vindt binnen zichzelf.
13. De bonustrack (voor wie goed heeft opgelet..). Dit is het uitro een liedje wat uiteindelijk niet op de plaat is gekomen. In ICP is werkelijk elk effectpedaal te vinden wat je maar kunt bedenken, en op dit uitro hebben Guido en ik ons daar eens lekker mee uitgeleefd.
1. Back of her head. Geschreven in 2006, overdag op een doordeweekse dag. Het 19-jarige broertje van een goede vriendin van me was overleden, en het liedje gaat over het machteloze gevoel wat ik had ten opzichte van haar. Je wilt zo graag troost bieden, maar dat is onmogelijk. Je kunt niet zeggen: het komt wel goed, tijd heelt de wonden wel, want dit is iets wat nooit meer over gaat, en wat altijd zal blijven steken. Het enige wat je in dat geval kunt doen is er zijn, en luisteren. Ik herinner me dat ik graag een uptempo liedje wilde maken, met een catchy intro; ik luisterde in die tijd veel naar de plaat “Nashville” van Josh Rouse, dus ik denk dat het soort van intro daar ergens vandaan komt.
2. Another Day. November 2007. Toen ik met Guido Aalbers(waarmee ik ook samen de plaat heb geproduceerd) eind 2007 ging demo-en, heb ik hem een groot aantal liedjes/schetsjes laten horen, om te bepalen welke drie we gingen opnemen. Daar zaten een aantal ideeën tussen die af waren, maar ook nog een paar ruwe schetsen. Waaronder dus het liedje wat later “Another day” is geworden. Guido was gelijk gecharmeerd van het liedje, en zei “Ja, die!”. De tekst van het liedje was nog helemaal niet af. Sterker nog, de werktitel was in die fase nog: “Catherina Jones is out of here”. Ik heb toen een dag voordat we de studio ingingen de tekst heel snel geschreven. Deze gaat over een meisje dat ook liedjes schrijft, en het niet meer zo zag zitten allemaal, niet tevreden was over haar leven. Maar ik denk dat de tekst stiekem op een beetje op mezelf slaat: ik wilde in die tijd al heel graag een plaat maken, maar het schoot allemaal niet op. En dus is het een soort algemene oproep om je niet door de wereld te laten afleiden, maar heel eigenwijs je eigen ding te doen, en dingen aan te pakken.
3. Feel you. Het eerste ruwe idee stamt uit 2005 en dat kwam heel snel tot stand. Dan heb ik het over de intro’s, coupletten en het refrein. We zijn dit nummer ook met m’n oude bandje The Junes gaan doen, en toen kwamen we erachter dat het liedje nog een bridge nodig had. Die heb ik toen in 2006 geschreven, en ik vind het eigenlijk m’n mooiste brug ooit. We hebben het liedje toen ook gedemo’d, en het kreeg al veel goede reacties, al was het nog niet wat het kon zijn. Later heb ik met Bas Kennis van Blof verder geschaafd aan het het liedje. Hij heeft ook die mooie piano-delay-dingen verzonnen in het couplet. De tekst gaat wat mij betreft over God, de wens dat hij zou bestaan. Maar is ook te interpreteren als een tekst over de liefde, of over iemand die is overleden. Whatever you want.
4. All in the Letter: geschreven in Londen, Engeland, in januari 2008, met Jez Ashurst en Alex James. Grappig verhaal: ik dacht dat ik met Alex James van Blur zou gaan schrijven, en ik was daar natuurlijk behoorlijk gespannen over. Had zelfs z’n biografie gelezen, om een beetje meer te weten over die man. Het vliegtuig had die dag veel vertraging, en terwijl we nog aan de grond stonden op Schiphol kreeg ik een smsje van Alex: “Looking forward to writing with you, great stuff, blabla”. Dus ik terug: “I’m looking forward writing with YOU man! Great honour, blabla”. Krijg ik vervolgens weer van hem: “I’m not Alex James from Blur, if that’s what you thought..”. Ik dacht eerst nog aan een grap, of dat ie misschien de spanning er wat van af wilde halen. Maar eenmaal – veel te laat- in London aangekomen bleek het echt om een andere Alex James te gaan. Ook woonachtig in Londen, ook liedjesschrijver. Frappant. Liedje is stiekem geïnspireerd op “Pounding” van Doves, waarin de snare het hele liedje door op elke tel zit. Zo’n liedje wilde ik ook maken.
5. For Life. Eerste idee stamt al uit 2004. Tekst gaat over m’n ex, waarmee het uiteindelijk 3 keer aan en uit is geweest. Uiteindelijk dus uit. Zij was m’n eerste liefde, en het ging me nogal aan het hart dat het niet lukte. Het gaat over het willen geloven in langdurende liefde, nogal een thema op de plaat. Muzikaal wordt dit liedje nogal eens vergeleken met Keane, maar het grappige is dat het muzikaal eigenlijk geïnspireerd is op “You got the Music in you” van The New Radicals. Of tenminste, zoiets wilde ik schrijven. Het lijkt er totaal niet op! Zo gaat dat vaak: je probeert iets te maken, maar omdat je dat niet lukt, komt er totaal iets anders uit. We hebben dit liedje al opgenomen met The Junes, en het was zelfs onze Serious Talent plaat. De versie op het album is iets bondiger qua vorm, en heeft dat baslijntje in het couplet, wat eigenlijk ook al in m’n originele demo zat. Heb met Bas Kennis ook nog geprobeerd een nieuw refrein voor dit liedje te schrijven, maar uiteindelijk is het gewoon het oude refrein gebleven.
6. The Way I love you now: geschreven op een zondagmiddag in 2006, en stiekem m’n favoriete liedje op de plaat. Het gaat wederom over de vergangelijkheid van de liefde. Ik houd van de omkeringen in de akkoorden, de baslijn(heel erg geïnspireerd door de baslijn van Paul McCartney in Something…) en de mandoline-solo(geïnspireerd door Chris Thile). De vorm is een ouderwets ‘verse-model”. Het liedje heeft geen chorus, maar een ‘refrain”, één zin die aan het eind van elk verse terugkomt. Dit is een eigenlijk hele ouderwetse liedjesvorm die je veel hoort bij bijvoorbeeld Bob Dylan maar ook in eigenlijk alle oude jazz-standards.
7. Not bringing me down: 2005. gaat over dezelfde ex als “For Life”. Het was dus uit, en ik vertelde mezelf dat het geen pijn meer deed, terwijl je in het liedje heel duidelijk kunt horen dat ik er nog niet overheen was. Ik liet dit ruwe idee horen aan Sanne Hans(tegenwoordig beter bekend als Miss Montreal) en die vond dat het na de bridge nog een verdieping hoger kon, nog een extra stukje. Vond ik een goed idee, en toen heb ik dat heftige stuk erbij geschreven.
8. Monogamy (is on it’s way out). Ik was eens met m’n liedjes langsgeweest bij producers-duo Billinger en Marsman(zij schreven “So good to know you” van Gem), en zij vonden dat ik eens een liedje moest schrijven in de 3e persoon. Toen ik bij de chinees was, en wachtend op m’n bestelling de Story of Privé ofzo las, kwam ik langs een artikel over Liesbeth Kamerling. Ik vond dat altijd een heel leuk meisje, en haar verhaal dat in het liedje eigenlijk letterlijk wordt verteld, raakte me op een of andere manier. Dus dat werd m’n liedje in 3e persoon. Enige liedje op de plaat waarbij ik de tekst eerst heb geschreven en later pas de muziek.
9. Broken beyond repair. Ook één van m’n favoriete liedjes op de plaat. Eerste aanzet is geschreven toen ik in de Kinkerstraat in Amsterdam woonde in 2005. De brug heb ik samen geschreven met Buster Cottam, in Brighton, Engeland. Heb daar met hem ook een nieuw refrein geschreven, maar uiteindelijk gewoon het oude gehouden. Hadden dit liedje ook al met The Junes opgenomen, en daar was het refrein heel folky, en daardoor zakte het beetje in. Vind Bauke Bakker’s drumswerk in het refrein en in de bridge heel cool en inventief. Tekst gaat over verliezen van je jeugdige onschuld. Of zoiets, weet je wel.
10. Mr. Light. Ook samen geschreven met Jez Ashust en Alex James in Engeland. Ik was dus te laat in Londen, en toen ik in de studio aankwam, hadden de twee heren de tekst voor het refrein al min of meer geschreven. Originele laatste zin van het refrein was”She only needs somebody to show her what is Happiness” en dat heb ik veranderd in “Happening”. Daarna zijn we samen de muziek en de rest van de tekst gaan schrijven. Ben trots op het Lennon-esque +5 akkoord in het couplet. En de koortjes in het outro zijn natuurlijk een dikke knipoog naar ELO.
11. Don’t wanna lose you yet. Geschreven in april 2007 met R.D Fischer(hij zat er bij) in een week waarin allerlei schrijvers zich verzameld hadden op een schrijverskamp in Berg en Dal om liedjes te maken voor Hansen Tomas. Dit liedje kwam eigenlijk heel snel tot stand. Hansen vond ‘m te folky voor z’n eigen stijl, dus daarom heb ik er een Engelse tekst op geschreven en ‘m zelf opgenomen.
12. Home. Uit 2007. Doordat ik bij Ilse DeLange speelde, en dobro speelde op liedjes als “Tapdancing on a Highwire”(wat ik werkelijk een prachtig liedje vind!), ging ik zelf ook weer meer folky liedjes schrijven, iets wat ik met The Junes niet deed, omdat dat niet binnen onze stijl paste. De tekst gaat over iemand die z’n kicks haalt uit externe dingen, zoals drank, drugs, vrouwen, dat soort dingen, maar die op een gegeven moment rust vindt binnen zichzelf.
13. De bonustrack (voor wie goed heeft opgelet..). Dit is het uitro een liedje wat uiteindelijk niet op de plaat is gekomen. In ICP is werkelijk elk effectpedaal te vinden wat je maar kunt bedenken, en op dit uitro hebben Guido en ik ons daar eens lekker mee uitgeleefd.